ادامه مقالات و آموزشهای رایگان

پیگمنت آبی کبالت

اکسید کبالت همراه با بعضی از اکسیدهای فلزی دیگر دسته ای از رنگدانه های مقاوم در مقابل حرارت، نور و مواد شیمیایی را تشکیل می دهند (محلول های جامد).

آبی کبالت که در بعضی موارد آبی تنارد (Thenard’s blue) نیز نامیده می شود. مخلوطی از اکسیدهای کبالت و آلومینیم است (محلول جامد) این رنگدانه را از تکلیس کردن مخلوط اکسیدها، هیدروکسیدها، یا نمکهای این دو فلز در دمای حدود 1000 تا 1200 درجه سانتیگراد تهیه می کنند.

خواص و کاربردهای آبی کبالت

تجزیه شیمیایی آبی کبالت نشان می دهد که اجزای متشکله آن شامل 15% اکسید کبالت، 81% اکسید آلومینیم و 4% آب است. رنگدانه بسیار درخشان و تمیزی است و هنگامی که در فازهای مایع رنگ پخش می شود در بیشتر مواقع شفاف می باشد. ارزش این پیگمنت به خاطر رنگش می باشد اما بیشتر از آن به خاطر پایداری بی نهایت زیادش دارای اهمیت است. این پیگمنت کاملا ض در مقابل نور، حرارت، اسیدها و قلیاها مقاوم است، اما گران قیمت می باشد.

آبی کبالت گاهی اوقات در رنگها مورد استفاده قرار می گیرد، اما قیمت بسیار بالا و نداشتن پوشانندگی خوب استفاده عمومی آن را محدود کرده است. این رنگدانه هم اکنون در ساخت رنگهای هنری به کار گرفته می شود.

طرز شناسایی آبی کبالت

بهترین نشانه برای شناسایی این رنگدانه پایداری بی نهایت زیاد آن می باشد. آبی کبالت مهره های بسیار ریز آبی رنگ براکس را بوجود می آورد، که می توان از این خاصیت برای تشخیص آن از فتالوسیانین آبی استفاده کرد.

اگر محلول جامدی از اکسید کبالت، با اکسید قلع و سیلیکا تهیه کنیم رنگدانه ای بدست می آید که به آبی سریولین (Cerulean Blue) معروف است. این رنگدانه کم رنگتر و سبزتر از آبی کبالت است، اما پایداریش مانند پایداری آبی کبالت می باشد. اشکال عمده این رنگدانه قیمت بسیار بالای آن می باشد که موجب محدودیت کاربرد آن در مصارف کلی گردیده است.

اگر فسفات کبالت یا مخلوط آن با فسفات سایر فلزات را تکلیس کنیم طیفی از پیگمنت های ارغوانی به دست می آید که اصطلاحا ً آنها را بنفش کبالت می نامند. این رنگدانه ها نیز بی نهایت پایدار هستند اما قدرت رنگ دهی آنها ضعیف است.