اطلاعات عمومی محصول

دیسپرس شدن به معنی تعلیق کردن ذرات کوچک جامد معمولا پیگمنت ها در مایعات مانند رزین ها می باشد.

 

فروش دیسپرس کننده های تخصصی 

 

دیسپرس کننده های رنگ های آب پایه و حلال پایه

- فروش سویا لسیتین

- فروش Dispex N40

- فروش Dispex MD20
  
- فروش دیسپکس N40

- فروش دیسپکس MD20

- فروش نوسپرس 657 (NUOSPERSE® 657) 
  
-فروش نوسپرس 196 (NUOSPERSE® FA 196)

- فروش EFKA 4672

 

- فروش EFKA 4609

 

- فروش EFKA 4665

 

- فروش EFKA 4614

 

- فروش EFKA 4310


DISPEX ULTRA PA 4550  دیسپرس کننده پایه آبی قوی مخصوص پیگمنت های آلی

EFKA FA 4610  دیسپرس کننده افکا

EFKA FA 4665 دیسپرس کننده پایه حلال

دیسپرس کننده افکا پخش کننده (دیسپرس کننده) پیگمنت EFKA FA 4671 پایه حلال و پایه آب

 EFKA PU 4047 دیسپرس کننده پیگمنت های آلی و معدنی مخصوص پوشش های اتومبیلی

 

((جهت دریافت اطلاعات فنی تماس بگیرید.))

مواد افزودنی رنگ موادی هستند که به مقدار کم در فرمول بندی رنگ در نظر گرفته می شوند ولی اثرات قابل توجهی در کیفیت رنگ دارند.

خشک کننده ها، مواد ضدرویه، مواد ضد ته نشینی و رسوب، مواد غلظت دهنده، مواد پخش کننده پیگمنت در رزین، مواد مرطوب کننده سطح، مواد کاهش دهنده کشش سطحی رنگ، مواد افزایش دهنده خواص ضد خوردگی رنگ، مواد تنظیم کننده PH محیط، مواد ضد جلبک و خزه در پوشش های ضد جلبک، مواد بهبود دهنده کیفیت سطح فیلم رنگ، مواد کاهش دهنده گرانروی رنگ های بدون حلال، مواد سازگار کننده انواع رنگ دانه ها با هم، کاتالیزورهای آغازگر واکنش در سیستم های که با نور ماوراء بنفش خشک می شوند، موادی که با ایجاد بارهای الکتریکی در سیستم پوششی کاربرد رنگ را به روش الکترواستاتیک امکان پذیر می سازند، همه نمونه هایی از تنوع مواد افزودنی مصرفی در صنعت رنگ هستند.

ایجاد برخی خصوصیات ویژه در رنگ از جمله چکشی بودن ظاهر رنگ فقط با افزایش مقدار کمی ماده افزودنی خاص به سیستم رنگ امکان پذیر است.

هرنوع رنگ و پوششی (رنگ های امولسیونی، رنگ های حلالی، رنگ های High build و High solid و پوشش های بدون حلال) با توجه به نوع رزین، حلال و نوع پیگمنت به افزودنی های خاص نیاز دارند. برای مثال افزودنی ها و خشک کن هایی که برای خشک شدن رزین آلکید لانگ اویل مصرف می شود هرگز در سیستم اپوکسی به کار نمی رود، ماده افزودنی که برای کاهش گرانروی رزین اپوکسی بدون حلال مصرف می شود در سیستم پلی اورتان کاربرد ندارد یا مواد افزودنی که برای سازگاری دو یا چند پیگمنت معدنی در رنگ استفاده می شود برای مخلوط پیگمنت های آلی و معدنی مناسب نیست.

مشکلاتی که هنگام تولید رنگ ممکن است به وجود آید یا معایبی که روی سطح فیلم نهایی دیده می شوند می توان با استفاده از مواد افزودنی برطرف کرد و گاه یک ماده افزودنی دو یا چند اثر مختلف بر روی خواص رنگ و فیلم نهایی دارد و اغلب تفکیک دقیق خواص این مواد در گروه های مشخص ممکن نیست.

مواد مرطوب کننده و پخش کننده wetting and dispersing agent

یکی از مراحل مهم تولید رنگ، پخش پیگمنت و پرکننده های پودری در رزین است که اگر در انجام آن دقت کافی نشود اشکالاتی از قبیل روآوری پیگمنت، ته نشینی پیگمنت، کاهش براقیت رنگ، لخته شدن و رگه رگه شدن پیگمنت در سطح فیلم نهایی و تغییر فام پدید می آید و در خواص رئولوژیک رنگ اثر منفی خواهد داشت برای مثال شره می کند. پخش کامل ذرات پیگمنت در رزین در کیفیت رنگ تأثیر بسیار دارد، برای مثال وقتی پیگمنت به طور کامل در رزین پخش شود قدرت پوشانندگی رنگ افزایش می یابد.

با افزایش پیگمنت، پودر و پرکننده به رزین، گرانروی رزین افزایش می یابد زیرا نیروهای کشش سطحی بین ذرات جامد (نیروهای جاذبه مولکولی واندروالس و الکترواستاتیک) خیلی بیش تر از نیروهای جاذبه بین مولکول های مایع جامد است در نتیجه امکان حرکت و پخش ذرات پودر در مایع بسیار کم است.

هدف اصلی تولید کننده رنگ این است که ذرات پودری را بهتر در رزین پخش کند و برای این کار دستگاه های متفاوتی از قبیل همزن و آسیاب و غلطک در اختیار دارد. زمانی که پیگمنت به درستی در رزین پخش نشده باشد میل به لخته شدن دارد. هرچه ذرات پیگمنت بهتر از هم جدا شده و در محیط رزین کامل تر پخش شده باشند، احتمال لخته شدن آن کاهش می یابد.

اندازه و شکل ذرات پودر در سرعت پخش آن در رزین مؤثر است؛ پیگمنت ها و پرکننده های میکرونیزه که قطر آن ها تا حد چند میکرون است بهتر در رزین پخش می شوند. شکل ذرات پیگمنت نیز در چگونگی پخش آن در رزین دخالت دارد. با توجه به این که قطر و شکل تمامی ذرات پیگمنت یکسان نیست بهترین میزان پخش هنگامی خواهد بود که ذرات ریز و درشت با اشکال مختلف سوزنی یا کروی به طور یکسان در رزین پخش شوند.

باید توجه داشت که اگر قطر ذرات از حد معینی کم تر باشد و نزدیک به طول موج نور قرمز باشد پوشش دلخواه به وجود نمی آید و اگر در اثر اختلاط و آسیاب کردن بیش از حد ساختمان بلوری پیگمنت شکسته شود، پیگمنت رنگ خود را از دست می دهد و پوشش مناسبی نخواهد داشت. کوچک بودن قطر ذرات به تنهایی نمی تواند عامل پخش خوب پیگمنت در رزین باشد و ممکن است حتی پس از پخش کامل پیگمنت، به واسطه نیروهای جاذبه الکتریکی، ذرات دوباره لخته شوند.

ماده افزودنی پخش کننده پیگمنت ماده ای است که به پخش ذرات پودری در رزین کمک می کند و در تولید رنگ دو اثر مهم به جای می گذارد:

-کاهش زمان اختلاط

-قابلیت استفاده از مخلوط پیگمنت های بزرگ و کوچک

ماده مرطوب کننده نیروهابی سطحی بین ذرات جامد را به حداقل می رساند، گرانروی مخلوط را کاهش می دهد و باعث مرطوب شدن ذرات پیگمنت با رزین و حلال شده و پخش ذرات پودر در رزین را تسریع می کند در حالی که ماده پخش کننده، روی سطح ذرات پیگمنت جذب شده از طریق دافعه الکترواستاتیک ذرات پخش شده را در محیط به صورت معلق نگه می دارد و پراکندگی ذرات پودر را در رزین پایدار می کند. در واقع این مواد افزودنی در بسیاری موارد هر دو تأثیر را دارند.

مرطوب شدن ذرات پیگمنت یعنی نفوذ رزین و مایع بع فضای خالی بین ذرات که سرعت نفوذ به سادگی از معادله واشبرن Washburn تبعیت می کند. بر اساس  این فرمول سرعت نفوذ به میزان قطبیت سطح ذرات پودری و مایع، گرانروی فاز مایع و شکل هندسی فضای خالی و خلل و فرج بین ذرات بستگی دارد.

مواد افزودنی پخش کننده و مرطوب کننده از نظر ساختمان شیمیایی به دو دسته یونی و غیر یونی تقسیم می شوند:

پخش کننده های یونی:

به واسطه وجود بارهای یونی قطبی مولکول های خود موجب پخش ذرات در رزین خواهند شد و ذرات را در رزین به حالت امولسیون معلق نگه می دارند؛ معمولا ً نمک های سدیم و پتاسیم اسید فسفریک، پلی کربوکسیلیک یا پلی سیلیک هستند که در محیط رنگ به محلول یونی تجزیه شده آنیون حاصل به سطح ذرات پیگمنت (دارای بار مثبت) جذب می شود و به این ترتیب سطح ذرات پیگمنت از لحاظ بار الکتریکی خنثی شده و ذرات از یکدیگر جدا می شوند که حتی پس از توقف عمل اختلاط رنگ نیز ذرات پیگمنت میل به لخته شدن نخواهند داشت. با نشستن مواد پخش کننده در سطح ذرات پودری که در محیط مایع پخش شده، بار الکتریکی همنام در اطراف ذرات زیاد می شود و از هم دور می شوند. این مورد اغلب در سیستم های لاتکس رخ می دهد که حلال آب و رزین محمل نیز دارای بار مخالف بوده و اطراف ذرات پخش شده را می گیرد و بدین ترتیب پخش ذرات تثبیت می گردد.

پخش کننده های غیر یونی:

از یک طرف گروه هایی دارند که به طرف ذرات پودر کشیده می شود و از طرف دیگر زنجیره طولانی هیدروکربنی دارند که با رزین سازگار است و بعد از جذب ماده روی سطح پیگمنت، با ایجاد ممانعت فضایی در اطراف ذرات پودر مانع از تجمع ذرات می شوند. این نوع مواد هم به عنوان مرطوب کننده و هم پخش کننده در هر دوسیستم (حلالی و آبی) کاربرد دارند.

پخش کننده های غیر یونی به سه گروه کلی تقسیم می شوند:

1-مرطوب کننده های دارای مولکولهایی با یک عامل فعال که از یک سر به رزین و از سر دیگر به ذرات پیگمنت متصل می شوند. این نوع مرطوب کننده به سطح ذرات پودر جذب شده و با کاهش نیروای جاذبه سطحی بین ذرات باعث می شود رزین سیال تر و روان تر شود که این موضوع به خروج بهتر حباب هوا از درونرنگ نیز کمک می کند.

2-مرطوب کننده های دارای مولکولهای با دو عامل فعال که اثری تقریبا ً مشابه گروه اول دارند. این نوع مرطوب کننده با امکان ایجاد اتصالات عرضی با یکدیگر، هم گرانروی رزین را کاهش می دهند و هم به عنوان عامل ضد ته نشینی از رسوب کردن ذرات پودر جلوگیری می کنند.

3-مرطوب کننده هایی با مولکولهای دارای چند عامل فعال که با اتصال بر روی ذرات پودر ایجاد شبکه بین ذرات، از ته نشینی پیگمنت جلوگیری می کنند و علاوه بر آن مانع از جدا شدن پیگمنت، لخته شدن و رگه رگه شدن یا روآوری رنگ دانه در سطح رنگ می شوند.

در هر سیستمی انتخاب نوع، مقدار و نحوه مصرف مواد پخش کننده و مرطوب کننده اهمیت زیادی دارد. برای مثال این مواد بایستی حتما ً قبل از افزایش رنگ دانه یعنی قیل از برقراری نیروهای جاذبه بین پودر و رزین، به رزین افزوده شوند.

ترکیباتی از قبیل محلول پلی استر اسیدی، محلول نمک پلی آمید، آمیدهای غیر اشباع، نمک آلکیل آمونیوم یک پلی استر اسیدی و یا محلول کوپلیمر کربوکسیلیک اسید غیر اشباع با پلی سیلوکسان می توانند به میزان 0.2 تا 5 درصد نسبت به وزن پیگمنت در فرمول، در سیستم های مختلف استفاده شوند. سویا لسیتین (مخلوطی از فسفو لیپیدها) یکی از متداولترین ماده پخش کننده پیگمنت در فرمولاسیون رنگ های صنعتی است.

در سیستم های امولسیونی که حلال آن ها آب است از مواد امولسیون کننده قطبی برای پخش بهتر پیگمنت در رزین استفاده می شود. نمک ها پلی آکریلیک اسید یکی از این مواد است که با نشستن بر روی ذرات و ایجاد نیروهای دافعه الکترواستاتیک بین ذرات از تجمع و ته نشینی پیگمنت جلوگیری می کند.

در بیش تر سیستم های رنگی از مخلوط دو یا چند نوع پیگمنت مختلف در فرمولاسیون رنگ استفاده می شود که در صورت جدا شدن پیگمنت ها از هم، سطح فیلم رنگ رگه رگه یا لکه لکه می شود و دیگر یک نواخت نخواهد بود. اگر غلظت پیگمنت در نقاط مختلف سطح رنگ یکسان نباشد جدا شدن پیگمنت در جهت افقی رخ داده و سطح فیلم رنگ به صورت لکه لکه یا رگه رگه دیده می شود.

اگر جدا شدن پیگمنت از هم در جهت عمودی اتفاق بیفتد، یک رنگدانه شناور شده و با رو آمدن کامل پیگمنت (Flooding) در سطح فیلم تغییر فام ایجاد می شود. در این مورد سطح رنگ یک نواخت است و فقط وقتی با سمباده سائیده شود تغییر رنگ مشخص می گردد. در حالت دیگری از شناور شدن یا رو آمدن کامل، اگر پیگمنت هایی با دانسیته و ساختمان بلوری تفاوت در مخلوط رنگ وجود داشته باشد، ممکن است فیلم حاصل پس از اسپری رنگ روی سطح با فیلم حاصل از کاربرد همان رنگ به صورت غوطه وری فام های مختلفی داشته باشد و یا ممکن است لکه ها و رگه هایی با فام مختلف روی سطح فیلم رنگ مشاهده شود. در روش های مختلف اجرا میزان تنش برشی که به رنگ اعمال می شود متفاوت است و در نتیجه جریان یابی و جهت گیری پیگمنت ها در دو روش متفاوت است. این معایب که هنگام کاربرد رنگ مشاهده می شود ناشی از تفاوت جهت گیری پیگمنت ها در رزین است که به علت ثابت و یکنواخت نبودن پپراکندگی پیگمنت ها در رنگ، از هم جدا می شوند. همزمان با تبخیر حلال و واکنش خشک شدن رنگ، اجزا فیلم رنگ در جهات مختلف حرکت می کنند. این حرکت درونی ناشی از کشش بین اجزاء است که به دما، گرانروی و کشش سطحی رزین بستگی دارد. پیگمنت ها نیز با حرکت سایر اجزا، حرکت می کنند و از هم جدا می شوند.

برای رفع این اشکالات لازم است به نکات زیر توجه کرد:

-همه پیگمنت ها از نظر جهت گیری فضایی پایدار باشند.

-امکان تجمع پیگمنت ها از بین برود.

بار مثبت روی همه پیگمنت ها یکسان باشد.

باید مخلوط پیگمنت ها را با دقت انتخاب نمود و هم می توان از مواد پخش کننده مناسب استفاده کرد. معمولا ً در مخلوط، با انتخاب پیگمنت آلی کوچکتر و پیگمنت های معدنی بزرگتر این اشکال برطرف می شود.

در مخلوط پیگمنت های آلی استفاده از ادیتیوهای پلی آمینی، نمک های پلی آمین آمید غیر اشباع و برای پیگمنت های معدنی تیتانیوم در اکسید استفاده از ادیتیوهای کوپلیمری اسیدی توصیه می شود. پیگمنت های معدنی دارای ساختمان شیمیایی یونی هستند و سطحی نسبتا ً قطبی دارند بنابراین جذب مواد افزودنی بر روی آن ها بسیار آسان است. اما کریستال پیگمنت های آلی از مولکولهای غیر قطبی تشکیل شده و جذب مواد مرطوب کننده روی آن سخت تر است. به همین دلیل این پیگمنت ها در رزین مشکل تر مرطوب می شوند و پخش ناپایدارتری دارند. برای مرطوب کردن و پخش بهتر پیگمنت های آلی از مواد افزودنی با وزن مولکولی بالا و گروههای فعال زیاد که شبیه رزین استات (نظیر متوکسی پروپیل استات/بوتیل استات) استفاده می شود.

بدیهی است با کاهش مقدار ماده پخش کننده، جدایی بین مولکولهای رزین و رنگ دانه بیش تر خواهد شد. از طرف دیگر اگر مقدار ماده پخش کننده زیادتر از حد لازم باشد؛ مولکولهای آزاد آن به یکدیگر متصل شده و پیوند بین ماده پخش کننده و ذرات پودر پیگمنت کاهش می یابد.

به دلیل ماهیت و نحوه اثر این گروه مواد افزودنی که در بالا توضیح داده شد، معمولا ً بهترین زمان استفاده در مرحله ساخت خمیر است یعنی مرحله اول اختلاط اولیه که فقط رزین، پیگمنت و کمی حلال با هم مخلوط شده و بعد به آسیاب می رود. در صورت استفاده از مخلوط چند خمیر رنگی در ساخت رنگ می توان ماده افزودنی را در مراحل پایانی نیز افزود. میزان مصرف برای پیگمنت های آلی بیش از پیگمنت های معدنی است. اگرچه مواد پخش کننده و مرطوب کننده خود اثر بهبود دهنده خواص سطحی فیلم را نیز دارد ولی گاهی همراه مواد بهبود دهنده خواص رئولوژیکی رنگ، مواد ضد شره، از جمله بنتونیت ها و مواد بهبود دهنده خواص سطحی فیلم مثل افزودنی های سیلیکونی به کار می رود. در چنین موادی لازم است سازگاری مجموع مواد افزودنی مختلف در مخلوط رنگ مورد توجه قرار گیرد.

 

مشاهده
  • شماره تماس 02122927868
  • شماره تماس 02122927886
  • همراه 09122476281
  • همراه 09122897311
  • آدی تلگرام

بعد ازتکمیل فرم فایل مورد نظر بلافاصله برای شما ارسال خواهد شد.